ช่วงนี้ไปไหนมาไหน ใคร ๆ ก็พูดแต่เรื่องเป่านกหวีด จริงจังบ้าง เป็นมุกบ้าง ตามแต่ใจของแต่ละคนไป ส่วนตัวผมบอกตามตรง คนรอบข้างมีทั้งราชมังฯ และราชดำเนิน ซึ่งผมไม่เคอะเขินที่จะพูดคุยเพราะเราเป็นเพื่อนกัน แต่ด้วยสถานะและความเห็นอาจจะมีที่แตกต่างกันไปบ้าง ตาสภาพแวดล้อมและพื้นเพชีวิตที่ติดตัวมา
เอาเป็นว่า ใครจะคิดอย่างไร ตามสบายครับ ผมไม่ซีเรียส ใครเห็นว่าอะไรถูก อะไรดี อะไรที่เหมาะสม อยากทำอะไร ตามสบาย เต็มที่
แต่สำหรับผม มีอย่างหนึ่งที่รู้สึกว่า ถ้าปล่อยไว้ไม่พูดจะรู้สึกอึดอัดเกินไป ไม่ไหว พูดหน่อยดีกว่า ผมเข้าใจนะครับว่า แต่ละคนล้วนรักชาติ รักแผ่นดิน รักความเป็นไทย แต่ผมคิดว่าสิ่งหนึ่งที่หลงลืมกันไปคือ สามัญสำนึกที่ดีขั้นพื้นฐาน สำหรับการใช้ในชีวิตประจำวัน ยกตัวอย่างให้เห็นเลยละกัน เริ่มตั้งแต่ คุณออกจากบ้าน ขับตามกฎจราจรรึยัง, แซงแล้วไปปาดเข้าข้างหน้าหรือเปล่า, เคยแซงคิวบ้างไหม, เวลาไปห้างแอบจอดรถที่คนพิการรึเปล่า, เวลาโดนตำารวจเรียก ยัดเงินหรือไปจ่ายค่าปรับที่ สน., ต่อภาษีรถเองหรือจ้างเค้าทำ, แทงหวยหรือซื้อสลากกินแบ่ง, พนันบอลออนไลน์ด้วยใช่ไหม เอาเข้ามาใกล้ตัวหน่อย เคยซัดรถบนท้องถนนบ้างไหม แล้วทำให้ใครเดือดร้อนบ้าง, เมาแล้วขับรึเปล่า ใกล้ตัวเข้ามาอีก หน้าที่การงานที่ทำ เกี่ยวกับรถยนต์ บอกว่าจะพัฒนาวงการ สร้างสรรค์สิ่งที่ดี ไม่อยากให้มีเรื่องที่ไม่ถูกไม่ควร แต่สิ่งที่ทำสิ่งที่สร้างอยู่ทุกวันนี้ มันใช่อย่างที่พูดไหม ผมเองยังพูดได้ไม่เต็มปากนัก
เหล่านี้ที่กล่าวมา ผมเรียนตรง ๆ นะครับว่า บางครั้งผมยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ และเมื่อลองกลับมาคิดดู ผมกล้าพูดได้เลยนะครับว่าตัวอย่างที่ผมกล่าวมานี้ นี่คือ สามัญสำนึกขั้นพื้นฐานของความถูกต้อง เพราะฉะนั้น ลองสำรวจตัวเองดูนะครับ เพราะผมคิดว่า “ก่อนที่อยากจะให้อะไรเปลี่ยน หรือไปตำหนิติเตียนอะไรใคร สำคัญที่สุดคือ เราต้องทำให้ได้ก่อนนะครัช”
อภิรักษ์ สุทธิชัยรัตนา
บรรณาธิการบริหาร
apiluk@grandprixgroup.com