รวมพล คน “เตี้ย เตี้ย”

 

เรื่อง: อินทรภูมิ์ แสงดี, Acrophobia Team / ภาพ: อนุรักษ์ วิภูษิตสมบูรณ์ (ตุ๊ต๊ะ 510)

Ultimate Low Life

Acrophobia Present

รวมเรื่องเตี้ยๆบ้านเลขที่ 510

Acrophobia “The Next Culture”

เราขอให้เดอะแก๊งได้แนะนำตัวกันอีกครั้ง สำหรับแฟนๆ ยุคใหม่ที่ยังไม่ทราบว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ย้อนไปเมื่อ 6 ปี ที่แล้ว แก๊ง Acrophobia มาพบกับเราครั้งแรก ในงาน Flush Style และเราก็จับลงคอลัมน์ Return to Retro ไปด้วย ในตอนนั้นเสมือนเป็นเพื่อนใหม่จากแดนไกลมาเยือนถึงถิ่น ตอนนี้สถานะเปลี่ยนเป็นเพื่อนเก่ามาเยือนในคอลัมน์นี้อีกครั้ง ผมจะให้อ๊อคสมาชิกแกนหลักของทีมเป็นผู้เหลาให้ฟังครับ

คำว่า Acrophobia (แอคโครโฟเบีย) แปลว่าโรคกลัวความสูงเกิดจากการรวมตัวกันของกลุ่มคนที่ชอบรถ Stance โดยมีสมาชิกเริ่มต้น 3 คน คือ อ๊อค, ยุ้ย, สิงโต ถามว่าทำไมต้อง 510 ในช่วงแรกๆ ก็จะอยากได้รถนั่นนู่นนี่ แต่วันเวลาผ่านไป เราเกิดอยากได้รถของเล่นสักคัน เรา 3 คน จึงมองหารถเก่าๆ ที่ราคาไม่สูงมาก หาข้อมูลใน Web พบรถ DATSUN BLUEBIRD 510 ที่มีช่วงล่างหลังอิสระหรือเพลาลอยสามารถทำแคมเบอร์ลบได้ อีกอย่างหน้าตาก็ละม้ายคล้าย SKYLINE C10 และรุ่นนี้มีตำนานในวงการมอเตอร์สปอร์ต ได้รับฉายาว่า “Poor Man BMW” จึงตกลงกันว่า เออ เอานี่แหละวะ   

จากวันนั้นถึงวันนี้ เราก็ได้สมาชิกที่เป็นช่างภาพประจำกลุ่ม แต่ก่อนไม่มี 510 ถ่ายไปถ่ายมาจนได้รถ 510 มา 1 คัน จากช่างที่ Service ในทีม ทำไปทำมามีรถ 510 เป็นของตัวเองคนละคัน เราเรียกกันว่า Acrophobia Culture นิยามของเราก็คือ เป็นรถ 510 ที่ล้อต้องกว้าง ยางต้องดึง เตี้ย แบน กว้าง ฟิตเมนต์ต้องแน่น ทำให้เรารู้สึกว่า สิ่งเหล่านี้มันคืออัตลักษณ์ของพวกเราทำให้การสื่อสารในกลุ่มไม่ต้องมีกฎเกณฑ์ใดๆ ทุกคนเสมอภาคกัน อยู่กันอย่างอิสระและเป็นตัวของตัวเอง

ถ้าใครมีโอกาสได้ติดตามกลุ่มของเรา จะมีทริปประจำปี ซึ่งเกิดขึ้นครั้งแรกในปี 2013 จากอุบลฯ มา กทม. เพื่อร่วมงาน Flush Style และถ่ายลงคอลัมน์นี้ แค่มากรุงเทพฯ ก็ใช้เวลาเดินทางกันเกือบ 24 ชม. แล้ว !!! หลังจากนั้นก็ไปบางแสน เพื่อร่วมงาน 510 All Star ระยะทางเกือบๆ 1,500 กม. !!! บอกตรงๆอุปสรรคมากล้นก็ดั้นด้นลากพื้นไปกันจนได้ การเดินทางมีเงื่อนไขแค่ว่า  เราจะไม่ทิ้งกันไปด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกัน การเดินทางสอนให้เราเรียนรู้สิ่งแปลกๆ ใหม่ๆ มากมาย สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขมาก คือรอยยิ้มของผู้คนที่อยู่ข้างทาง ส่งมาให้พวกเรา มันรู้สึกอบอุ่นใจแบบบอกไม่ถูก ผู้คนที่เดินเข้ามาพูดคุยเวลาจอดปั๊ม แวะกินข้าวข้างทาง หรือแม้กระทั่งจอดติดไฟแดง มันทำให้เกิดการสื่อสารด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มระหว่างคนไม่รู้จักกัน เพราะเรามีความรู้สึกว่าเป้าหมายของการเดินทางคือเรื่องราวระหว่างทางมันเป็นสิ่งที่พวกเรามีความสุขในใจตลอดจริงๆ

อยากให้ทุกคนมีความสุขไปกับเราAcrophobia   

ติดตามเราได้ที่ Facebook Fanpage : ACROPHOBIA

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามให้กำลังใจ และขอบคุณ XO autosport ที่ให้เกียรติพวกเราเสมอมาครับ

อ๊อค : คนต้นเรื่องเตี้ย 

ผมตัดสินใจออกเงินกับเพื่อนคนละครึ่ง ซื้อ 510 คันนี้ ในราคา 25,000 บาท สภาพไม่ต้องพูดถึง ไปซื้อแบบที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย พอได้เริ่มทำ เราเรียนรู้อะไรหลายๆ อย่าง ลองผิดลองถูกไปเรื่อยๆ แต่ก็มีความสุขที่ว่า วันไหนที่ว่าง ตื่นมาได้จับประแจมาขันนั่นขันนี่ เปลี่ยนล้อเล่น ลองฟิตเมนทต์ โน่นนี่นั่น ขับไปไหนมาไหนแรกๆ ก็ลุ้นตลอด จะได้จอดข้างทางตอนไหน มันก็สนุกกับความลำบากนี่แหละครับ ใช้เวลาในการทำรถคันนี้ 7 ปี ทำตามข้อจำกัดที่มี เก็บของ เก็บอะไหล่ และรายละเอียดอื่นๆ ไปเรื่อยๆ และตั้งใจว่าทำทุกอย่างจบหมด ค่อยทำสีทีเดียว แต่ดูๆ แล้ว น่าจะเลยเถิดไปเรื่อยๆ สีก็ไม่ได้ทำสักที จนอดคิดไม่ได้ว่า สีนี้มันเป็นอัตลักษณ์ของรถเราไปแล้วหรือเปล่านะ

ตุ๊ต๊ะ : โดนป้ายยา จากไม่มีก็ต้องมี

ผมชื่อตุ๊ต๊ะเป็นตากล้องให้กลุ่ม Acrophobia ครับ สำหรับแรงบันดาลใจในการแต่งรถคันนี้ จริงแล้วๆ ไม่มีอะไรมาก ตอนแรกก็อยากแต่งแนว Flush Style นี่ละครับ แค่อยากให้รถเตี้ย แบนล้อชิด ให้ตรงตามนโยบายของกลุ่มแค่นั้นเองครับ ไม่งั้นเขาจะแกะสติกเกอร์แก๊งที่รถออก แล้วไล่ออกจากกลุ่ม ฮ่าฮ่า ไปๆ มาๆ เลยโดนป้ายยาว่าของมึงต้องมีก็เลยจัด 510 รุ่นปี 1968 ก็โดนน้องในกลุ่ม Acrophobia นี่ละบังคับซื้อ สไตล์การแต่งของผม ก็จะแนว Mix & Match หรือจะ No Match ก็แล้วแต่ ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจที่จะตามเก็บอะไหล่ให้ครบให้ตรงปีสักเท่าไร อย่างคอนโซลยังเป็นของรุ่น BLUEBIRD 610 เรียกว่ามีอะไรที่ใส่แล้วพอจะกล้อมแกล้มไปได้ก็เอา ซึ่งผมเน้นทำรถให้ดู Stance ครับ ทำสนุกๆ ไปเรื่อยๆ ^ ^

ยุ้ย : จินตนาการไกลกว่าใครเพื่อน

สำหรับแรงบันดาลใจในการแต่งรถ หลักๆ ตอนแรกๆ ไม่มีอะไรมาก คิดอย่างเดียว คือ อยากแต่งแนว “Stance” อยากให้รถเตี้ยดูแบน ใส่ล้อกว้าง ออฟเซตลบเยอะๆ ขอบลึกๆ ล้อต้องแบะโหลดเบียดซุ้ม ให้ตรงตามนโยบายของกลุ่ม “Acrophobia” แค่นั้นเองครับ จากนั้นก็ทำมาเรื่อยๆ จนปัจจุบัน จะเน้นออกแนว Custom ทำเอามันส์ตามใจตัวเอง คิดอยากจะทำนู่นนี่นั่น ก็ทำเลย ไม่สนความเป็นเดิม ตามคอนเซปต์ตอนนี้คือ “No Style No Life” ภายนอกล่าสุดทำสีทูโทนมิ้นต์ดำ ตัดด้วยลายด้านข้างออกแนวย้อนยุคหน่อย ภายในห้องเครื่องก็เก็บโล่ง ชุดสายไฟ ปั๊มเบรก แบตเตอรี่จับซ่อนทั้งหมด มาต่อภายในห้องโดยสารบางชิ้น ก็ยังคงใช้ของเดิมตรงรุ่น พวงมาลัย และเบาะคู่หน้า ใช้ทรง Nismo ตรงยุค เกจ์วัดต่างๆ เลือกใช้ของ AUTO METER และ Omori ใส่โรลบาร์แนว Shakotan ของรถสไตล์ญี่ปุ่น ส่วนแผงข้างประตูถอดอันเดิมออก แล้วก็ทำแผ่นอะลูมิเนียมมาใส่พร้อมแร็ปลายการ์ตูนดราก้อนบอล หัวเกียร์ก็เปลี่ยนเป็นทรงลูกดรากอนบอลให้เข้ากัน จะออกแนวกวนๆ หน่อยก็แค่นั้น… 

ตั๋น : น้องปูเป้สุดรักสุดแห้ง

My name is ปูเป้ ส่วนผมเป็นเจ้าของรถ ชื่อตั๋นซึ่งเป็นอู่ตั๋นช็อปซึ่งเจ้าปูเป้คันนี้ แรงบันดาลใจในการทำรถ จากเดิมผมเป็นช่างทำรถในกลุ่ม Acrophobia พอทำไปทำมา ก็ชอบคันนั้น  ชอบคันนี้ ก็เลยต้องหามาเล่นเองสักคันหนึ่ง คันนี้เป็นรุ่น Hardtop 2 ประตู ได้มาสภาพสีแห้งๆ แบบธรรมชาติสร้างสรรค์หรือ Rat Look ผมก็เลยตัดสินใจซื้อมา ก็น่าแปลก ว่าการลองทำรถตัวเองบ้าง มันกลับยากกว่าทุกคันที่เคยทำ อาจจะว่าพอเป็นรถตัวเองเลยคิดมากมั้ง มันจะออกมาสวยไหม จะโดนใจตัวเองหรือเปล่า เพราะปกติก็จะทำแต่รถคนอื่น ไปๆ มาๆ ก็ช่วยกันออกความคิดเห็น คันนี้จะออกแนว Vintage ตามสีรถ จุดเด่นเลยก็คือ ล้อ CENTERLINE Convo Pro ที่มีเอกลักษณ์ขอบหยักฝาเบียร์คลาสสิกตลอดกาล โหลดเบียดๆ ยางมี Camber เฟืองท้ายชิดๆ พื้น

ตั๊ก : ฝนแปด แดดไม่จำกัด

คันนี้มีนิคเนมว่าบู้บี้ก็ทำไปเรื่อย แต่ขอสไตล์ตัวเอง แบบว่าธรรมดาโลกไม่จำ และทำมาเรื่อยๆ จากล้อชุดเดียว โหลดเบียดๆ ยางหน่อย ให้รถเตี้ย แบน ล้อชิด ให้ตรงตามนโยบายของกลุ่มแค่นั้นเองครับ ไม่งั้นเค้าจะแกะสติกเกอร์กลุ่มที่รถออก (อีกแล้ว) จนมาปัจจุบันมีพี่ยุ้ยเป็น Project manager และมีสมาชิกในกลุ่ม พี่ต๊ะ อ็อค สิงโต ช่างตั๋น  ช่างอุ้ย ช่วยทำจนกลายเป็น ยาวตัด สั้นต่อ ไม่พอซื้อใหม่ ติดตรงไหนก็ปาดออก เพราะอุบลฯ เมืองนักปราชญ์(ปาด) ส่วนสีก็ปล่อยให้ธรรมชาติ ฟ้า แดด ฝน เป็นผู้สรรค์สร้าง ตอนนี้หลงใหล 510 และเครื่อง L series เข้าเส้นแล้วครับ ทำรถเสร็จก็มีปัญหานิดหน่อย คือ ตอนนี้ล้อสเป็กที่จะต้องใส่ราคาแพงกว่ารถ  และขับเข้าจอดในบ้านไม่ได้ นอกนั้นไปได้ทุกที่ที่มีทาง รูดทุกที่ที่มีเนินครับพี่น้อง

L20B จาก BLUEBIRD P910 2.0 SSS สนุกกว่าเดิมได้แบบร้อยนอตที่ทำให้ตั๊กหลงใหล คาร์บูฯ Big bike จูนโดย ตั๋นช็อป

อุ้ย : ล้อใหญ่ใจ Stance

ผมเป็นช่าง ก็ได้มารู้จักกับกลุ่ม Acrophobia ที่อู่ช่างตั๋น แต่ก่อนผมก็มองรถ 510 แล้วคิดว่ารถเก่าๆ จะเอามาแต่งให้ลำบากทำไม ไม่เอารุ่นใหม่มาแต่งวะ ก่อนหน้านั้นผมมีรถ CIVIC EG 3 Doors แต่งแนว Flush ตามสไตล์แก๊ง แต่จุดเปลี่ยนที่มาเล่น 510 ก็คือว่า ได้ตามแก๊งไปงาน Meeting 510 ที่สนามช้างฯ บุรีรัมย์ ผมก็อยากรู้ว่ารถเก่าๆ ไปทางไกลจะรอดไหม พอจบทริป รู้สึกว่า เออ มันก็ไปได้นี่หว่า จะขับ CIVIC อยู่คนเดียวก็คงไม่ใช่แล้ว เลยตัดสินใจขายรถ และหา 510 มาเล่น โชคดีว่าจังหวะได้ หรือมันจะเป็นของเราแน่ๆ ผมไปเจอ 510 คันนี้ เป็นรถของพี่ปรีชา ตอนนั้นผมเหมือนบ้านนอกเข้ากรุง ไม่รู้จักทางในกรุงเทพฯเลย ได้ พี่ดาอิม 510 ช่วยนำทางไปซื้อ พอขับกลับบ้าน ก็กังวลมากว่ามันจะถึงไหม คาร์บูฯ ไม่ดี เร่งอืด แต่ก็ค่อยๆ ล่องมาเรื่อยๆ จนถึงบ้าน ได้ครอบครองสมใจอยากแล้วครับ

สิงโต : ยุคบุกเบิกที่ยังคงมีชีวิตชีวา

ผมเป็น 1 ใน 3 สมาชิกยุคบุกเบิก ในยุคที่ Stance ​เริ่มมีกระแสในเมืองไทยด้วยความอยากจึงต้องหารถมาทำบ้างเริ่มจาก 3 คน 3 คันจากที่ไม่เคยรู้จัก Retro car มาก่อนจนไปเจอ 510​ คันเริ่มแรกของกลุ่มจอดอยู่ในเต็นท์รถมือสองคันที่สองจากสกลนครคันที่สามจากบ้านคุณครู จับมาเปลี่ยนล้อ โหลดทำเสร็จสามคันก็ขับไป กรุงเทพฯชลบุรีไปแบบไม่มีความรู้อะไรกันเลยแต่กลับพบความเพลิดเพลินในการเดินทางแบบ Slow life ไปกลับได้แบบสบายใจ หลังจากนั้นสมาชิกก็งอกเพิ่มเรื่อยๆมีเพื่อนพี่น้องเข้ามาจากช่างภาพจากทีมช่างกลายเป็นสมาชิกไปโดยปริยาย คันนี้ถือว่าไม่ง่าย สภาพต้องทำใหม่ทั้งคัน เป็นรุ่น 1400 Deluxe ​ซึ่งเดิมช่วงล่างเป็นคานแข็ง แหนบโหลดแล้วล้อไม่แบะ โดนเพื่อนล้อ เลยต้องตัดตูดเอาแพเพลาลอยมาใส่คอนเซปต์ในการทำรถ​ “Acrophobia” คือ คำนิยามสถานะปัจจุบันกำลังเข้าผ่าตัดครั้งใหญ่โปรดติดตามตอนต่อไปครับ

ACROPHOBIAACROPHOBIA : Ultimate Low Life